Konopie

Jest to roślina roczna uprawiana jak len na włókno i siemię. W przeciwieństwie do lnu przenosi okolice ciepłe i suche i w takich też bywa najwięcej uprawianą. Potrzebuje do rozwoju około 15 tygodni. Konopie nadają się najlepiej na glebie głębokiej, przepuszczalnej, pulchnej, np. na czarnoziemie. Bywają zasiewane po okopowych, po rzepaku, kukurydzy, pszenicy, koniczynie, a nawet mogą następować po sobie.

Konopie wymagają obfitego nawożenia, sieje się je więc na nawozie stajennym dobrze przegniłym, przyoranym w jesieni lub na wiosnę. Siejąc w drugim roku po nawozie, należy dodać nawozów pomocniczych, zwłaszcza kainitu lub soli potasowej, saletry albo siarczanu amonowego. Konopie stanowią dobry przedplon pod pszenicę w niezbyt suchym położeniu. Uprawa roli głęboko w jesieni jest koniecznie potrzebna, jeśli włókno ma być długie i gładkie. Na wiosnę daje się bronę i kultywator i starannie rolę rozkrusza.

Siew wypada w końcu kwietnia lub w maju, młode konopie bowiem cierpią od przymrozków a kiełkują dopiero w temperaturze + 7° C. Wysiewa się rzutowo 100 do 140 kg. na ha. Lepiej w rzędy na 12 do 18 cm. odległe po 70 do 100 kg. na ha. Na jałowej glebie i na włókno cienkie daje się siew gęsty, przy czym jednak konopie wyrastają niskie, a włókno jest krótsze. Włościanie uprawiają często konopie na nasienie w zasiewach, mieszanych w polach z okopowymi, razem z ziemniakami, kapustą itp. Konopie wyrastają wtedy bardzo wielkie i dają siemię dorodne, ale włókno nie gładkie, ordynarne.

W czasie kwitnienia rozróżniamy dwa rodzaje rośliny konopi: Płoskonki o kwiatach męskich, nie dających ziarna i maciorki czyli główki żeńskie, z siemieniem. Płoskonie wyrywa się zaraz po okwitnięciu, skoro liście na nich żółknąć zaczną w lipcu, maciorki pozostawia się do dojrzenia ziarna (wrzesień, październik). Wyrywanie z korzeniem daje włókno nieco dłuższe, mniej jednak gładkie niż przy zbiorze kosą. Po zbiorze ustawia się łodygi opierając o siebie w stożkowate kopki, a po częściowym przesuszeniu i opadnięciu zczerniałych liści, poddaje się przeróbce domowej lub fabrycznej. Nasienie, o ile dojrzało, obija się poprzednio po wysuszeniu.

Przeróbka polega, jak u lnu, na moczeniu w dołach dalej na łamaniu, trzepaniu i czesaniu. Wody z dołów konopnych nie wolno wypuszczać przy moczeniu konopi do wód bieżących ani stawów rybnych, ponieważ ma własności trujące.

Plon konopi wynosi 25 do 75 kubików, średnio 60 kubików z ha suchych łodyg, siemienia zbiera się średnio około 8 kubików z ha. Ze 100 kg. dobrych łodyg otrzymuje się 16 do 20 kg. czesanego włókna i nieco mniej kłaków. W nasieniu jest 32% tłuszczu. Wytłoki konopne zawierają go jeszcze około 8%. Ze 100 kg. siemienia otrzymuje się około 28 kg. oleju. Włókno konopne jest kruchsze i grubsze oraz mniej równe, niż lniane, nadaje się więc na grubszą przędzę i liny.

Na konopiach osiedla się szkodliwy pasożyt: wilk czyli zaraza konopna, którego łodygi kwitnące ukazują się w lipcu u korzenia konopi. Łodygi oplata kanianka. Staranne czyszczenie nasienia i unikanie wczesnej uprawy konopi po sobie, chronią od tych pasożytów. Nasiona konopi zjada chciwie ptactwo. Konopie w ciepłej porze i na żyznej glebie zasiane, rosną szybko i nie łatwo ulegają chorobom i szkodnikom, tłumią też doskonale wszelkie chwasty.