Osuszanie rowami otwartymi
Osuszanie rowami otwartymi stosujemy tam, gdzie chodzi o odprowadzenie szybko wielkich ilości wody, a więc na bardzo podmokłych gruntach, moczarach i torfowiskach, albo też na takich przestrzeniach, na których rowy nie przeszkadzają zbytecznie przy oprawie, np. na łąkach i pastwiskach.
Rowy chwytające
Chcąc osuszyć kawałek pola trzeba najpierw się upewnić skąd pochodzi nadmiar wody: jeżeli woda zlewa się z wyżej położonych pól, łąk lub z lasu, to wtedy można od razu nadmiar wilgoci usunąć przez wycięcie rowu przechwytującego. Rowem tym oddziela się wyższej grunty od niższych i całą wodę stamtąd spływającą odprowadza się osobno bokiem. Rów ten powinien być tak głęboki i szeroki, aby cała woda podczas najulewniejszych dreszczów w nim się pomieściła.
Rowy odprowadzające
Jeśli powodem zawilgocenia są źródliska na pochyłościach, trzeba je uchwycić, tzw. podpaską, tj. rowkiem podciągniętym poprzecznie, poniżej, a potem wodę odprowadzić rowem w dół. Na gruncie mokrym przeprowadza się jedne rów główny, który należy wyprowadzić najniższymi miejscami, o ile możności w prostej linii, a do niego doprowadzić szereg rowów bocznych, równoległych i również prostych. Odległość rowów prostych bocznych zależy od obfitości wody w gruncie. Na wielu torfowiskach wystarcza np. co 40 metrów, jedynie na bardzo mokrych torfach trzeba kopać co 20 metrów. Głębokość i szerokość rowów zależy także od obfitości wody. Za głębokich wybierać nie należy, gdyż zanadto silne osuszenie może spowodować, ze będzie roślinom wilgoci brakowało; zwłaszcza na torfach trzeba być ostrożnym przed zbytecznym wysuszeniem, gdyż w torfie źle z pod spodu się podnosi.
Rowy powinny być wybierane w prostych liniach o pochyłych skarpach. Im ziemia więcej jest sypka, tym bardziej pochyłą trzeba brać skarpę, aby się brzegi nie osypywały. Pochyłość skarpy w gliniastych ziemiach może być w stosunku do szerokości jak 1:1, w więcej piaszczystych, jak 1 do 1,5 szerokości; to znaczy, że w pierwszym wypadku rów na metr głęboki, a pół metra dołem szeroki, będzie miał górą 2,5 metra szerokości. W drugim wypadku, przy tej samej szerokości dna i głębokości będzie miał górą 3,5 metra szerokości. Skarpy należy utrwalić darnią, przybijając ją kołeczkami, aby się nie obsunęła. Przy większych rowach i przy znaczniejszych pochyłościach dobrze jest dolną część rowu na dnie i bokach osobno utrwalić płotkiem z gałęzi olchowych, brzozowych lub wierzbowych suchych (świeże by się zakorzeniły). Ponadto w górach przy nagłych spadkach robi się płotki poprzeczne dla tamowania zbyt gwałtownego pędu wody. Ujścia rowów bocznych dla tamowania, dla ułatwienia przejazdu powinny być kryte, tj. zrobione z rur drewnianych, stalowych lub betonowych. Ziemia wydobyta z rowów nie powinna leżeć w wałach po brzegach, lecz ma być rozrzucona równo po powierzchni pola.