Szporek i gorczyca

Z roślin nie motylkowych uprawiane bywają na paszę żyto świętojańskie, koński ząb, ber, gryka, kapusta, brukiew itp. Oprócz tych zasługują jeszcze na uwagę, dla swego szybkiego rozwoju, szporek i gorczyca.

Szporek jest rośliną drobną na pozór nikłą o lekkich listkach, lecz zasiany gęsto szybko bardzo się rozwija i daje pokos doskonałej paszy dla krów mlecznych. Nadaje się do zasiewu na ścierniskach podoranych, w glebach nawet uboższych zarówno piaszczystych jak gliniastych, byle nie nadto suchych. Wapna w glebie nie lubi. Rozróżniamy: a) szporek zwykły polny, ten jest mniejszy lecz wcześniejszy (w 6 – 7 tygodni po zasiewie można go kosić), ziarno ma drobne kuliste; b) szporek większy nieco później się rozwija (10 tygodni), ziarno większe nieco spłaszczone. Wysiewać należy bardzo gęsto, drobnego około 20 kg., większego około 30 kg. na ha. Szporek udaje się tylko na ziemiach czystych. Na zachwaszczonej roli chwasty go zagłuszą. Skosić trzeba zanim nasienie dojrzeje, gdyż inaczej bardzo zachwaszcza rolę. Zbiór można szacować na 120 – 140 kubików zielonej masy z ha. (15 – 22 kubików dobrego siana). Na nasienie sieje się nieco rzadziej i kosi jak tylko zaczyna dojrzewać, plon nasienia 4 do 8 kubików z ha i dobra na paszę słoma.

Gorczyca biała jest również rośliną szybko rosnącą. W 8 tygodni po zasiewie daje już pokos dobrej paszy zielonej, nadaje się przez to do uprawy po zbiorze zbóż, jako posiew ścierniskowy, sama lub w mieszance ze szporkiem większym, z gryką albo z grochem pastewnym. Wysiewa się na podorane i zawleczone ściernisko w ilości około 20 kg. na hektar i płytko zawłóczy. Na zieloną paszę kosić ją należy wcześnie zanim zakwitnie, gdyż później twardnieje i staje się mniej smaczną dla bydła. Gorczyca na nasienie udaje się najlepiej po okopowych w nawozie, sieje się ją w końcu kwietnia lub maja, a w lipcu na prawo łuszczyna z nasieniem, przypada zbiór. Nasienie gorczycy białej obradza obficie i ma dobrą cenę targową, bywa bowiem używane do wyrobu różnych przypraw (musztardy).